Werknemer, zijn eigen omgeving en ondersteuners (artsen, therapeuten) lossen het op. Als de werknemer is uitgeziekt en zich beter meldt, wordt er weer werk aangeboden. Risico hierbij is, leidinggevende staat met zijn rug tegen de muur. Was dit de (GAK) houding tot en met 1996?

De leidinggevende geeft veel aandacht, doet veel moeite, een belletje, een bloemetje, een huisbezoek. Zacht op de relatie, maar ook zacht op de inhoud waardoor er weinig activerende effecten worden bereikt. Verspilling van tijd en geld is het risico.

De leidinggevende draagt zeer actief oplossingen en ondersteuning aan gericht op herstel, vervoer en aangepast werk. Risico van deze houding is dat de aap op de schouder van de leidinggevende komt te zitten. Wat hier vaak ontbreekt is het stellen van de vraag, wiens probleem het verzuim eigenlijk is. Wie moet zijn probleemoplossend vermogen gebruiken?

De sturing van de leidinggevende op de keuzes van de werknemer stimuleert hem om zelf verantwoordelijkheid voor zijn inzetbaarheid te nemen en oplossingen te bedenken. Op deze manier wordt het eigenaarschap van het verzuim het meest duidelijk en risico is er eigenlijk niet. Zacht op de persoon en hard op de inhoud.

1. Medische bril
2. Belasting belastbaarheid bril
3. Gedrags = is keuze bril
4. Toekomstige werkvermogen bril

Samen kijken ze naar hetzelfde, maar kijken de leidinggevende en de werknemer door dezelfde bril? Er is geen goed of fout.

Welke bril heeft de werknemer op? Met dit inzicht krijgt de leidinggevende gereedschap om de regie te houden. Hij kan aan zijn werknemer uit leggen welke bril nodig is voor een goed resultaat. De ervaring leert dat als de leidinggevende de brillen kunnen afwisselen de kwaliteit van de re-integratie ten goede komt en daardoor er kosten bespaart worden. Ook kan hij de dienstverlening zoals een arbodienst, re-integratiebureau en scholing effectiever selecteren en inkopen.

Vul op onze website de Modellenmeter eens in om te kijken welke bril je vaker kan opzetten?