Hoe doe je dat en waar begin je?
Het begint met anders kijken, denken en doen, door o.a. uit het dagelijkse patroon en de werksleur te stappen. Eigenlijk elkaar (blijven) wakker schudden tijdens de ‘goede gesprekken’.
Onvrijwillige wakker schudmomenten zijn: als werknemer arbeidsongeschikt wordt of ontslag krijgt.
Wij zien in de praktijk dan 2 reacties:
Hekken plaatsen. Waarin de nadruk op de wet- en regelgeving ligt, de verantwoordelijkheden en de regie nogal eens onduidelijk kunnen zijn. De werknemer wordt hierin matig of niet aangespoord in zelfredzaamheid. Met als gevolg een onbevredigend resultaat zoals hoge kosten voor de werkgever en de werknemer die geen betaald werk meer heeft.
Of leren zwemmen. Zodat de zelfredzaamheid ontwikkelt wordt door werknemer. Vanuit eigenaarschap deze onzekere ontdekkingstocht van bewustwording, leer- en ontwikkelbaarheid leert bewandelen. De werknemer zet, als eigenaar van zijn/haar mogelijkheden, hiermee talenten en vaardigheden in om (betaalde) arbeid te kunnen blijven leveren. De werknemer kan hierdoor duidelijk aangeven wat er nodig is zodat de werkgever dit specifiek kan faciliteren en investeren. Hierdoor kan kostenbesparing voor de werkgever en inkomensbehoud voor de werknemer zomaar het resultaat zijn.
Wij leven in een land met veel water en waar doe je goed aan? Allemaal hekken plaatsen? Of iedereen naar zwemles sturen? Het laatste toch? We vinden het heel logisch om van jongs af aan zelfredzaam om te kunnen gaan met water.
Met arbeid is dit toch iets anders gelopen.
Wanneer we deze logica van zelfredzaamheid eens gebruiken
en toepassen met werknemers om betaalde arbeid te kunnen blijven leveren, welke vragen ga je dan morgen aan je werknemer stellen tijdens de ‘goede gesprekken’?
Deze gesprekken begeleiden is onze bijdragen aan circulaire inzetbaarheid.
